استـــــالیــــــن

یوسیف ویسارینویچ جوگاشویلی (به گرجی: იოსებ ბესარიონის ძე სტალინი) مشهور به ژوزف استالین (به روسی: Иосиф Сталин)‏ (زاده ۱۸ دسامبر ۱۸۷۸-درگذشته ۵ مارس ۱۹۵۳) رهبر و سیاست‌مدار کمونیست شوروی بود که از اواسط دهه ۲۰ تا مرگش در ۱۹۵۳ رهبر عملی حزب کمونیست اتحاد شوروی و در نتیجه رهبر دو فاکتوی کل این کشور بود.

او در شهر گوری در گرجستان که آن زمان بخشی از امپراتوری روسیه بود به دنیا آمد و در ۱۹۲۲ به مقام دبیر کل حزب کمونیست اتحاد شوروی رسید. پس از مرگ ولادیمیر لنین، استالین موفق شد در مبارزه قدرت در دهه ۲۰ بر لئون تروتسکی پیروز شود و رهبری حزب را در دست گیرد. در دهه ۱۹۳۰ استالین تصفیه کبیر را آغاز کرد که به کمپینی از سرکوب سیاسی، دستگیری و قتل مخالفان معروف است که در ۱۹۳۷ به اوج رسید.

حکومت استالین آثار ماندگار بسیاری داشت که تا پایان دولت شوروی در آن باقی‌ماندند گرچه مائوئیست‌ها، خوجه ئیست‌ها، آنتی رویزیونیست‌ها و بسیاری دیگر او را آخرین رهبر سوسیالیست واقعی در تاریخ اتحاد شوروی می‌دانند و عروج خروشچف و استالین زدایی پس از استالین را «رویزیونیسم» می‌خوانند. استالین مدعی بود که سیاست‌هایش بر مارکسیسم-لنینیسم بنا شده‌اند اما اکنون نظام اقتصادی و سیاسی او را بیشتر استالینیسم می‌خوانند. (گرچه بعضی از طرفداران استالین با این عنوان مخالفند).

استالین در ۱۹۲۸ سیاست نپ (NEP) (سیاست جدید اقتصادی) که در دهه ۲۰ جریان داشت را با «برنامه‌های پنج ساله» و «کشاورزی کلکتیو» تعویض کرد. با این سیاست‌ها و تحت رهبری استالین، اتحاد شوروی تا پایان دهه ۳۰ از کشوری با جمعیت غالب دهقانی به یکی از قدرت‌های صنعتی جهان بدل شد.

مصادره گندم و غذاهای دیگر توسط مقامات شوروی به دستور استالین از عوامل قحطی بین سال‌های ۱۹۳۲ تا ۱۹۳۴ بود (بخصوص در اکراین، قزاقستان و قفقاز شمالی). بسیاری از دهقانانی که با مصادره و کلکتیویزاسیون مخالفت می‌کردند با برچسب «کولاک» سرکوب و دستگیر می‌شدند. .قحطی مصنوعی که توسط استالین در اوکراین ایجاد شد و به هولودومور مشهور است، باعث مرگ تا 10 میلیون اوکراینی شد. استالین رهبر اتحاد شوروی در زمان جنگ جهانی دوم بود و تحت رهبری او این کشور نقشی حیاتی در شکست آلمان نازی در آن جنگ داشت (این جنگ در شوروی با نام جنگ کبیر میهنی شناخته می‌شود). پس از جنگ، استالین اتحاد شوروی را به عنوان یکی از دو ابر قدرت جهانی مطرح کرد و تقریباً چهار دهه پس از مرگ او در ۱۹۵۳ این موقعیت همچنان برجا بود.

حکومت استالین را بسیاری به «کیش شخصیت پرستی» و شیوه‌های مخفی حذف مخالفین محکوم می‌کنند. نیکیتا خروشچف، جانشین استالین، حکومت و کیش شخصیت استالین را در کنگره معروف حزب کمونیست شوروی در ۱۹۵۶ محکوم کرد و پروسه استالین زدایی را آغاز کرد که بعدها به جدایی چین و شوروی انجامید. بسیاری استالین را مسئول مرگ مخالفان حکومت او می‌دانند و قتل لئون تروتسکی دوست انقلابی لنین و از رهبران انقلاب روسیه و جنبش ضد استالینی نیز توسط یکی از عاملان حکومت او انجام شد.

ارتـــــــــــش ســـــــــرخ چیست؟

ارتش سرخ و RKKA کوچک شده کلمه‌های ارتش سرخ کارگران و کشاورزان در زبان روسی است. ارتش سرخ نیروی مجهزی‌ بود که توسط بلشویک‌ها طی جنگ داخلی روسیه در ۱۹۱۸ به وجود آمده و سازماندهی شد. این نیروی نظامی در اتحاد جماهیر شوروی در ۱۹۲۲ استقرار یافت. «سرخ» به جاری شدن خون طبقه کارگر در مبارزه با نظام سرمایه داری اشاره دارد. در ژوئن ۱۹۴۱ و در بین جنگ جهانی دوم بود که حزب کمونیست شوروی ۹۵ هزار تن را بسیج کرد، در ۱۹۴۳ این حزب ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار تن عضو داشت و تقریباً همین تعداد در سازمان جوانان بودند که در جبهه‌ها فعالیت داشتند. حزب کمونیست در مناطق اشغال شده توسط آلمانها هم نیروهای پارتیزان را سازماندهی کرد. تعداد پارتیزان‌ها یک میلیون نفر بود که از ۱۰۰۰ واحد مخفی متشکل شده بودند. یک آمریکایی به نام اورل هاریمان در کتابی که سال ۱۹۷۵ به نام «فرستاده ویژه» منتشر نمود، نوشت: «استالین از روزولت اطلاعات بیشتری داشت، از چرچیل واقع‌گرا تر بود و از جنبه‌های مختلفی بهترین فرمانده جنگی بود.» لئون تروتسکی (کمیسر جنگ در زمان لنین) نقش بزرگی را در سازماندهی و به‌کارگیری ارتش سرخ داشت. ارتش سرخ در نهایت با فداکاری‌های اعضای آن بر نیروهای آلمان که در خاک شوروی بودند پیروز شد و موقعیت ویژه‌ای را در جهان برای شوروی فراهم کرد.

اشغال افغانستان توسط ارتش سرخ شوروی:

چرایی اشغال افغانستان توسط ارتش سرخ شوروی( قسمت اول)

ارتش سرخ شوروی مرزهای زمینی و هوایی افغانستان را درنوردیده و سرزمینی را که بعدها به "گورستان امپراتوری‌ها" مشهور شد، به اشغال نظامیان روس در آمده بود.

چرایی اشغال افغانستان توسط ارتش سرخ شوروی"  عنوان مطلبی چند قسمتی است که در خروجی پایگاه اینترنیتی خبرگزاری فارس ایران قرار گرفته است که عوامل تمایل شوروی سابق به حضور در افغانستان و اشغال این کشور را مورد بررسی قرار داده است که قسمت اول آن در ذیل  آمده است:

بامداد روز جمعه ششم جدی 1358 (  1979 میلادی) هنگامی که مردم شهر کابل از خانه‌های خود خارح شدند، کوچه‌ها، خیابان‌ها و نقاط حساس شهر را مملو از سربازان روس تفنگ به دست و تانک‌ دیدند.
در کوچه‌ها و خیابان‌ها، جز تانک‌ها و سربازان مسلح چیزی دیده نمی‌شد و مردم به آنان خیره می‌نگریستند و برخی فکر می‌کردند باز هم در خواب هستند و تصویر همان رؤیاهایی را می‌بینند که آگاهان امور گاه گاه آن را پیش بینی می کردند.
ارتش سرخ شوروی مرزهای زمینی و هوایی افغانستان را درنوردیده و سرزمینی را که بعدها به "گورستان امپراتوری‌ها" مشهور شد، به اشغال نظامیان روس در آمده بود.
آن روز مرغ آزادی افغانستان در خون تپید اما فریاد تکبیر ملت مسلمان افغانستان از بلندای قله‌های هندوکش، مرزهای افغانستان را درنوردید و تا اقصی نقاط جهان طنین افکند.

در آستانه سالروز اشغال افغانستان توسط اتحاد جماهیر شوروی سابق، در سلسه نوشتارهایی، پیشینه روابط روس‌ها با افغانستان، اقدامات سیاسی و تصمیمات پشت پرده روس‌ها علیه ملت افغانستان، و به طور ضمنی در مورد عواقب وابستگی دولت‌های افغانستان به استعمارگران پرداخته می‌شود.